ABSTRAKT:

Nowa perspektywa na to, jak hipnoza terapeutyczna i neuronauka mogą być zintegrowane na molekularno-genomowym poziomie, jest przedstawiona w formie instrukcji prowadzenia podstawowych badań i zastosowań klinicznych. Aktualizacja oryginalnej formuły biologii molekularnej Watsona i Cricka została zaproponowana, aby zilustrować sposób, w jaki doświadczenia psychospołeczne modulują ekspresję genu, syntezę białek oraz plastyczność mózgu w trakcie reaktywacji śladu pamięciowego w celu reorganizacji sieci neuronalnych kodujących strach, stres i objawy traumy. Użyto przykładów literatury naukowej z zakresu mikromacierzy DNA do poszukiwania, w jaki sposób ta nowa technologia mogłaby zintegrować hipnozę terapeutyczną, neuronaukę i psychospołeczną genomikę jako nową podstawę medycyny opartej na relacji ciało–umysł. Badacze i klinicyści w obszarze hipnozy terapeutycznej muszą połączyć siły ze współpracownikami z dziedzin neuronauki i biologii molekularnej, korzystających z technologii mikromacierzy DNA. Zaleca się, aby przyszłe skale podatności hipnotycznej obejmowały dane dotyczące ekspresji genów w celu uwzględnienia koncepcji „urzeczywistnionej imaginacji” oraz „umiejętności ideo-plastycznej” na poziomie molekularno-genomowym, jak również na psychologicznym i behawioralnym poziomie reakcji ideomotorycznych i ideosensorycznych, które są obecnie badane. 

 

 

Pobierz:

ABSTRAKT:

Spontaniczna dynamika przewracania oczami towarzysząca doświadczeniom hipnozy, medytacji i jogi jest czasami zauważana, ale mało zbadana w literaturze naukowej. Przedstawiamy pojedyncze studium przypadku ukazujące spontaniczne przewracanie oczami u osoby z rozległym doświadczeniem w medytacji, która chciała sprawdzić, co hipnoza mogłaby dodać do jej życiowego dążenia do kreatywnych stanów leczenia i dobrostanu. Zgłębiamy, w jaki sposób nanieść 4-stopniowy proces twórczy na spontaniczne przewracanie oczami oraz falową naturę świadomości związaną ze zmianami w zachowaniu powiek podczas hipnozy. Ilustrujemy teorię, praktykę i ograniczenia podejścia poznawczo-behawioralnego w wykorzystywaniu niejawnych heurystyk przetwarzania (IMP) w trakcie podstawowego cyklu spoczynku i aktywności w ramach sześciu sesji hipnozy. Rekomendujemy dalsze badania interdyscyplinarne nad ekspresją genu i plastycznością mózgu, mające na celu identyfikację molekularno-genomowych sygnatur kreatywnych stanów świadomości podczas głębokiej psychobiologicznej dynamiki hipnozy, psychoterapii i medytacji.

Bogata historia kulturowa przewracania oczu i związana z tym aktywność powiek podczas kreatywnych stanów świadomości została dobrze udokumentowana w anegdotycznej literaturze na temat jogi, medytacji i praktyk duchowych (Avalon, 1924), jak również w literaturze naukowej dotyczącej hipnozy klinicznej i eksperymentalnej (Spiegel, 1972/2010; Spiegel, 1974; Spiegel i Spiegel, 1978; Frischholz, 2010; Weitzenhoffer, 1971). Ryciny 1, 2 oraz 3a i 3b przedstawiają tę kulturową historię przewracania oczu zakończoną naszymi obecnymi wysiłkami zmierzającymi do zintegrowania takich zachowań z 4-stopniowym procesem twórczym oraz głęboką chronobiologią hipnozy klinicznej i eksperymentalnej na rycinie 4 (Rossi, 1986/1993; 2002, 2004, 2007).

 

 

Pobierz:

ABSTRAKT:

Neuronauka ujmuje aktywność „neuronów lustrzanych” w ludzkim mózgu jako mechanizm, za pomocą którego doświadczamy empatii oraz rozpoznajemy intencje innych poprzez obserwację ich zachowań oraz automatyczne dopasowywanie się do aktywności ich mózgów. Te neuronalne podstawy empatii znajdują wsparcie w badaniach nad dysfunkcjami w systemach neuronów lustrzanych u ludzi z autyzmem oraz w badaniach wykorzystujących fMRI prowadzonych na zdrowych jednostkach, zaprojektowanych w celu oceny intencjonalności, emocji oraz złożonego poznania. Takie badania nad empatią wydają się obecnie być zbieżne z literaturą badawczą i historyczną dotyczącą indukcji hipnotycznej, rapportu oraz wielu klasycznych zjawisk związanych z sugestią. Zaproponowano wstępny zarys sposobu, w jaki neurony lustrzane mogą funkcjonować jako strefa raportu pośrednicząca pomiędzy obserwującą świadomością, cyklem ekspresji genu/syntezy białek oraz plastycznością mózgu w hipnozie terapeutycznej, a także w psychosomatycznej medycynie. Plastyczność mózgu została zgeneralizowana w ramach teorii, badań i praktyki utylizowania neuronów lustrzanych jako rama wyjaśniająca w rozwoju i trenowaniu nowych zestawów umiejętności służących do wspierania zależnego od aktywności podejścia do kreatywnego rozwiązywania problemów, leczenia z wykorzystaniem relacji ciało–umysł oraz rehabilitacji z wykorzystaniem hipnozy terapeutycznej.

 

 

Pobierz:

ABSTRAKT:

Odwieczna tajemnica epistemologii Einsteina – jak możemy zrozumieć świat – została wyjaśniona jako dynamiczny cykl ludzkiej kreatywności, angażującej ekspresję genu, syntezę nowych białek i plastyczność mózgu. Klasyczny 4-stopniowy proces twórczy w sztukach i naukach został zaadaptowany jako pozytywny model dla wysoce skoncentrowanej psychoterapii krótkoterminowej, w ramach której ludzie uczą sie rozwiązywania ich własnych problemów na swój sposób na wszystkich poziomach: od relacji społecznych po interakcje pomiędzy umysłem, mózgiem i ekspresją genu. Mądrze byłoby, gdyby terapeuci nie kupowali kontrowersyjnego wizerunku bycia osobą znającą wszelkie odpowiedzi, rozpowszechnianego w mediach. Jako psychoterapeuci tak naprawdę wiemy tylko jedną rzecz: jak czerpać radość z wspierania innych, by mogli oni odkryć i wzmocnić swój własny ewoluujący styl kreatywności przy pomocy niejawnych heurystyk przetwarzania, uruchamiających ekspresję genu, plastyczność mózgu oraz leczenie oparte o relację ciało–umysł w reakcji na naturalne wyzwania, stresy i traumy życiowe, które tłoczą się na rosnącej krawędzi naszej świadomości.

 

 

Pobierz:

ABSTRAKT:

Opowiadam historię tego, jak wykorzystałem moje sny i wczesny trening w hipnozie terapeutycznej z Miltonem H. Ericksonem do wzmocnienia mojej własnej twórczej rehabilitacji po udarze w wieku sześćdziesięciu dziewięciu lat. Zastanawiam się, w jaki sposób aktualnie prowadzone neuronaukowe badania nad reaktywacją i rekonstrukcją śladu pamięciowego mogą zapowiadać nową teorię podstawowej dynamiki hipnozy terapeutycznej na poziomie molekularno-genomowym. Zakładam, że kreatywne odtwarzanie zależnej od aktywności ekspresji genu, syntezy białek i plastyczności mózgu, w ramach rekonstrukcji strachu, stresu i traumatycznych wspomnień oraz objawów stanowi istotę hipnozy terapeutycznej i psychoterapii. Potrzebujemy nowego pokolenia badaczy klinicznych w celu aktualizacji ujęcia Miltona H. Ericksona „neuro-psycho-fizjologicznego procesu” hipnozy terapeutycznej na wszystkich poziomach od doświadczenia świadomości i śnienia po twórcze odtwarzanie cyklu ekspresji genu/syntezy białek oraz plastyczności mózgu.

 

 

Pobierz: