Perspektywa i definicja

Głęboką psychobiologię psychoterapii można zdefiniować jako zgłębianie doświadczenia relacji ciało-umysł, komunikacji i leczenia, na wszystkich poziomach, od kulturowego i psychospołecznego do komórkowo-genetyczno-molekularnego i kwantowego. Jest to wysoce zintegrowane podejście, które znacząco poszerza tradycyjne obszary psychologii fenomenologicznej, analitycznej i poznawczo-behawioralnej, włączając nowe, ciągle aktualizowane w ramach badań z zakresu biologii, fizyki i matematyki, odkrycia do zagadnień twórczości, świadomości i kondycji człowieka. Stara się ona przełamać kartezjański dualizm pomiędzy umysłem a ciałem, poprzez zgłębianie następujących pytań: Jak możliwe jest, że myśli, emocje, wyobrażenia i doświadczenia osobiste wpływają na zdrowie fizyczne i vice versa? Wiemy przykładowo, że nasze geny podlegają ekspresji w zachowaniu, ale do jakiego stopnia możemy prowadzić „dialog psychobiologiczny” z naszymi genami, aby modulować to, jak informacja przenoszona przez nie jest wyrażana w procesach samostwarzania oraz fizycznego zdrowienia? Jak inicjujemy naszą codzienną pracę polegającą na syntezowaniu organicznej struktury naszego mózgu, w celu optymalizacji relacji z samymi sobą oraz z sąsiadami w harmonii z ewolucyjnymi procesami informacyjnymi świadomości i kosmosu?